Klik hier om het volledige fotoalbum te bekijken
Eindelijk : onze 100 dagen! Dit is zoals iedereen wel weet hét ijkpunt en uitkijkpunt van heel het zesde jaar — om maar niet te zeggen van heel het middelbaar. Na vijf jaar toeschouwer te zijn geweest van de dag waarop zesdes de macht over de school grijpen en telkens weer een ‘legendarische’ show opvoeren, is het onze beurt. De voorbereidingen waren natuurlijk al maandenlang aan de gang. Eerst schreven de twee regisseurs het script en maakten de choreografen de dansen. Daarna werden de acteurs klaargestoomd voor hun rol, oefenden de dansers de pasjes in en repeteerden de muzikanten hun nummers. Na vele uren intensief oefenen, kwam alles samen op de eerste repetitiedag in de vakantie. Van ’s morgens tot ’s avonds hebben we gerepeteerd om voor de eerste keer alles tezamen te krijgen. Daarna was het nog een halve week (dadelijk na school tot ’s avonds laat) oefenen. Alles moest tot in de puntjes perfect zijn. Ik denk dat ik voor iedereen spreek wanneer ik zeg dat dit een vermoeiende, maar fantastische week was. Elke avond samen eten, plezier maken, werken aan ons grote project én ons geen zorgen hoeven te maken over school (de solidaire leerkrachten waren zo goed ons geen schoolwerk te geven). Na nog twee avonden en één namiddag intensief repeteren, mochten we voor de eerste keer onze show opvoeren voor een publiek.
De eerste show was natuurlijk de meest stressvolle. Maar samen met de vele enthousiaste reacties verminderden de zenuwen. De show werd beëindigd met een luid applaus en iedere persoon die ook maar op een of andere manier had bijgedragen aan de show voelde zich trots om deel uit te maken van dit spektakel. Veel mensen vertelden ons dat deze editie op alle vlakken één van de hoogstaande was en ik ben er zelf van overtuigd onze show inderdaad de mooiste en beste editie was van alle jaren 100-dagen!! Uiteindelijk hebben we de show vijf keer mogen opvoeren en elke keer was het een even groot plezier om het te laten zien aan anderen. Over de show vrijdagvoormiddag – na de donderdagse uitgangsavond — zullen we maar niet te veel praten… Laten we zeggen dat iedereen vermoeider was dan anders en dat sommigen blij waren dat meneer Ackerman geen alcoholtests afnam. Ook al was onze fysieke toestand niet optimaal, de energie de we op het podium gaven, was dat wel. ‘’The show must go on’’ en dat hebben we die dag laten zien aan de leerlingen en de leerkrachten.
Ik zal me onze 100 dagendag altijd blijven herinneren en dat is dankzij iedereen die er zoveel tijd in heeft gestoken. Ik ga geen namen noemen, want als ik begin, vind ik dat iedereen het verdient genoemd te worden, maar de show bijvoorbeeld was nooit zo goed geworden als we geen twee geniale regisseurs hadden gehad, als de choreografen niet zo origineel en vernieuwend waren geweest en als de acteurs, de dansers en de muzikanten zich niet zo gesmeten hadden. En ook niet te vergeten: het decor, de techniek en alle andere mensen, die hun energie en tijd hebben gestoken in de show en heel deze onvergetelijke dag.
Marte Reyntens (6LWE)