Luister. Hoor jij het ook? Hoor jij ook de stilte, die doodse stilte, het geluid van niks? Gewoonlijk brengt stilte rust, maar deze stilte niet. Deze stilte roept een gevoel van eenzaamheid, onheil en kwelling op. Ze achtervolgt je, net als een donkere schaduw die over je heen buigt. Ik wandel verder, verder in het geluid van niks. Bij elke stap die ik neem, voel ik hun voetstappen drukken tegen mijn zool. Ze leiden me door het fort, vertellen me hun verhaal. Ik stap verder, verder in het spoor van de vele slachtoffers die deze plek gekend heeft. Ik hoor hun kreten weergalmen als echo’s door mijn hoofd. Kreten van menselijk leed. Ik voel hun aanwezigheid. Hun zielen dwalen door de eindeloze gangen op zoek naar de uitgang om een einde te maken aan hun eeuwig lijden. Laat hen ontsnappen. Laat hen vrij zijn. Laat hen weer als mens leven en als mens behandeld worden. Laat hen de doodse stilte doorbreken. Laat hen de rust vinden. En laat mij verder dwalen in het geluid van niks.
Hannah Alexander (6HUW)
