Inleefreis Auschwitz
Naar aanleiding van de jaarlijkse schrijfwedstrijd “Linken en Herinneren” van Vzw Auschwitz in Gedachtenis / Stichting Auschwitz
Lena Pertry en ik werden vorig schooljaar door Stichting Auschwitz geselecteerd als twee van de zes Vlaamse laureaten van de schrijfwedstrijd ‘Linken & Herinneren’ van de vzw Auschwitz in Gedachtenis / Stichting Auschwitz. We kregen daardoor de bijzondere kans om vijf dagen naar Polen te reizen en zowel Auschwitz 1, het Stammlager, als Auschwitz-Birkenau te bezoeken. De reis liet een diepe indruk op ons na. De geschiedenis die hier tastbaar werd, raakte ons en deed ons beseffen hoe belangrijk het is om nooit te vergeten wat hier is gebeurd.
De eerste dag bezochten we Auschwitz I, het Stammlager. Vanaf het moment dat je onder de poort met “Arbeit macht frei” doorloopt, voel je hoe de sfeer plots verandert. Hoewel de zon tussen de bomen door scheen, hing er toch een kille stilte. We wandelden in de voetsporen van duizenden mannen, vrouwen en kinderen, van wie de stemmen verstomd zijn maar nooit verloren mogen gaan.
We volgden hun geschiedenis en leerden hoe het kamp was opgebouwd, en hoe het dagelijks leven er voor de gevangenen moet hebben uitgezien. Tussen de vitrines vol achtergelaten voorwerpen (brillen met gebogen pootjes, stapels kledingstukken en massa’s schoenen) kwam het verleden ineens huiveringwekkend dichtbij. Maar het waren vooral de kleine details die ons het diepst raakten: een kinderschoentje, een koffer met een zorgvuldig geschreven naam, een foto van een gezin dat nooit is teruggekeerd…
De volgende dag bezochten we Auschwitz-Birkenau. Het terrein is enorm uitgestrekt en voelt daardoor meteen anders dan Auschwitz I. We liepen langs de spoorlijn waar vroeger de treinen aankwamen en langs de resten van de barakken, waarvan er nog maar een paar overeind staan. We kregen de kans om enkele barakken van binnen te bekijken. Ook bezochten we de gebouwen waar de mensen zich moesten uitkleden en douchen, en de gestreepte pyjama kregen die ze in het kamp moesten dragen. We bezochten daarnaast de plek waar vroeger de gaskamers stonden en waar openluchtverbrandingen hebben plaatsgevonden. Er was ook tijd om een bloem neer te leggen ter nagedachtenis aan de slachtoffers en even stil te staan bij hun verhaal. De stilte over het terrein maakte het bezoek indrukwekkend en gaf ons veel om over na te denken.
Op de laatste dag gingen we naar Krakau. We bezochten er het gebied waar vroeger het getto lag. Van het oorspronkelijke getto is niet veel meer over, behalve een klein stukje van de muur die nog bewaard is gebleven. Verder liepen we vooral door de buurt waar het getto zich bevond en kregen we uitleg over hoe de mensen hier leefden en hoe het er destijds aan toeging. Het was bijzonder om te beseffen dat deze gewone straten ooit het decor waren van zoveel verdriet en spanning. Het bezoek maakte duidelijk hoe ingrijpend de situatie hier ooit moet zijn geweest.
Deze vijfdaagse reis heeft onze ogen geopend en heeft ons een beter beeld gegeven van een geschiedenis die vaak moeilijk te bevatten is. We zijn dankbaar dat we deze kans kregen, en we nemen de herinneringen en inzichten mee, zodat we blijven begrijpen waarom het zo belangrijk is om deze geschiedenis nooit te vergeten.
Jozefien De Clerck (oud-leerlinge)
