In de laatste week van oktober trokken de leerlingen van het vierde jaar naar de Kopergietery om er de toneelvoorstelling ‘Club Toulouse’ te bekijken. Op de website van het toneelhuis wordt het stuk als volgt omschreven:
“Geïnspireerd op het werk en leven van Toulouse-Lautrec, de befaamde Franse tekenaar/kunstschilder die het Parijse nachtleven op doek vastlegde, duiken we met Club Toulouse onder in het achterland van fashion, nightlife en de emotionele honger van jonge mensen.
Club Toulouse…
een club waar de backstage meer verhalen vertelt dan de frontstage.
een club waar zelfs de lelijkste woorden sexy klinken.
een club waar ducttape en naaldhakken mensen rechtop houden,
omdat ze zonder opsmuk misschien wel uit elkaar vallen.
Club Toulouse…
een hoogst beweeglijke, visuele voorstelling die antwoorden tracht te vinden op met-goud-en-glitter-overdekte-stereotiepe-extravagante-genderfluïde-hokjesdenkende-profilerende-prangende-statussymboolgerelateerde-vragen.”
Klinkt het niet evident? Dat was het ook niet. Hieronder een anonieme reactie van twee leerlingen.
De meningen over de toneelvoorstelling ‘Club Toulouse’ waren bij de leerlingen heel verdeeld.
We willen het talent van de acteurs benadrukken: ze dansten, acteerden en zongen goed. Uit eigen ervaring weten we hoe moeilijk het is om met zoveel inzet te spelen. Soms acteerden ze heel druk en gestoord, en ze gaven zich daarbij volledig, zodat het heel echt leek.
Hun danspasjes zagen er op het eerste zicht zeer vreemd en niet natuurlijk uit. De rook en de belichting versterkten dat moderne effect. Bij nader inzien beseften we dat de danspasjes zeer professioneel en moeilijk waren, zeker het stuk op pointes en hoge hakken was indrukwekkend.
We vonden het mooi dat de voorstelling voor veel interpretaties vatbaar was. Volgens ons benadrukten de acteurs de vele verwachtingen waaraan een mens moet voldoen, en hoe een mens zijn eigen persoonlijkheid verdringt om binnen de normen te passen. Dit beeldden ze uit door elkaar in bepaalde houdingen te duwen. Andere scènes waren lastiger om te interpreteren, en we hebben niet van elk deel de bedoeling of de betekenis kunnen achterhalen.
Het was een speciale belevenis. Wie openstond voor toneel waarin de acteurs veel artistieke vrijheid nemen en de interpretatie aan het publiek overlaten, kon het wel appreciëren.
