Zaterdag 19 maart was het dan eindelijk zo ver: ons uitwisselingsavontuur was begonnen. Verzamelen om 04u45 met ochtendhoofdjes en valiezen vol goesting om dan eindelijk naar Spanje te vertrekken.

De eerste 2 dagen waren we in Sevilla als inleiding op onze uitwisselingsweek en om elkaar beter te leren kennen alvorens het Erasmus+ project echt te starten. Daar genoten we van de stad en het mooie weer met alles erop en eraan. We werden al snel een echte vriendengroep. De tweede avond was het tijd om de trein te pakken naar Cádiz. Een schiereiland helemaal in het zuiden van Spanje. We geven eerlijk toe dat die treinrit niet zonder de nodige zenuwen verliep. We zouden ons gastgezin voor de week ontmoeten! Iets waar we al een hele tijd over speculeerden: Zou het een groot gezin zijn? Zouden ze huisdieren hebben? Zou het allemaal goed lopen? Eenmaal aangekomen werden we met de nodige knuffels en de nodige “Hi, how are you?” ontvangen. We hebben nog een uur kennis gemaakt met de verschillende gastgezinnen in het station. En toen stapten we allemaal een ander voertuig in. Onze eerste avond in Cádiz was een feit.

De volgende ochtend werden we op school verwacht. Het was een redelijk grote school met veel gangen en verdiepingen. De schoolbel was een lied dat om het uur afspeelde. Wij hoefden de lessen niet te volgen. Terwijl onze hosts een uur of twee les volgden mochten wij kennis maken met Kiko, de verantwoordelijke van de Spaanse leerlingen. Daarna hebben we de Denen en de Noren ontmoet. Met kennismakingsspelletjes hebben we het project gestart. De dagen daarna werden we elke ochtend opnieuw op school verwacht. We praatten over ecologische problemen en mogelijke oplossingen, over fauna en flora en maakten uitstappen. Zo deden we een strandwandeling, een surfactiviteit en beklommen we het lokale gebergte. Door de stijgende coronabesmettingen en het slechte weer zijn veel van de activiteiten die ze eerst hadden gepland niet kunnen doorgaan. Maar dat had geen invloed op de sfeer: na de ‘schooluren’ spraken we samen af. Dan gingen we naar het oude centrum of naar het strand. Als een echte vriendengroep doorkruisten we Cádiz. Het onderscheid tussen Spanjaard en Belg viel enkel nog af te leiden uit het accentje in de Engelse taal. De laatste avond gingen we met z’n allen gaan eten. We hadden een reservatie voor 38 mensen! En dat maakte de avond des te meer af.

De dag van ons vertrek kregen we eerst nog eens de tijd om naar het oude centrum te gaan voor de nodige souvenirs en de laatste gesprekjes. En dan allemaal samen naar het station. De plek waar we vijf dagen eerder zo zenuwachtig en nieuwsgierig over wat de week zou brengen, toekwamen. Daar stonden we met tranen in onze ogen afscheid te nemen. “Geen vaarwel maar een tot ziens”, dat is wat we tegen elkaar zeiden. “We verwachten jullie volgend jaar in België” kon niet ontbreken. En dan vertrok de trein naar het vliegveld. Het was een onvergetelijk avontuur dat we met de mooiste woorden nog niet kunnen beschrijven. Erasmus+ Spain zullen we nooit vergeten!

(Mona Hmaïssia – 5HUW2)